Heerlijk om nieuwe personages te leren kennen. Als schrijver krijg je bij tijd en wijlen de unieke kans om bepaalde eigenschappen van jezelf uit te vergroten en er het hoofdkenmerk van een personage van te maken. Zo is Relnor een wat afstandelijke man met de neiging tot impulsiviteit en roekeloosheid, terwijl zijn beste vriend Ashkelar juist a-serieus is en te pas en te onpas grappen maakt.
Hij breekt (zonder dat ik dat bewust zo heb opgezet) het stereotiep dat tovenaars saai, stoffig, en melodramatisch zijn – en bij voorkeur oud en grijs. Ashkelar is iemand die niet betaald krijgt voor het gebruiken van eufemismen en ze om die (en weinig andere redenen) achterwege laat.
Beide eigenschappen herken ik in mijzelf terug, hoewel natuurlijk met de nodige nuance. In mijn huidige project staan ze echter los van elkaar – of zelfs tegenover elkaar, wanneer Ashkelar het weer eens niet kan laten om wie of wat dan ook een tikkeltje belachelijk te maken…
Geef een reactie