Hoe schrijf je een goede ontknoping? Een belangrijke vraag voor elk verhaal, maar bovendien geen gemakkelijke wanneer in die ontknoping de vragen uit meerdere verhaallijnen door elkaar lopen en in dezelfde confrontatie moeten worden beantwoord. Zie het als een schaakwedstrijd: vaak moeten verschillende belangrijke stukken worden geslagen om het schaak zetten van de koning mogelijk te maken. Zo ook hier.
In De loutering van Midwinter zijn verschillende lagen te vinden. Zo is er de hoofdpersoon met zijn eigen zoektocht, een gezamenlijke reis met een gezelschap, een grote schurk in een ander land, een subtielere schurk in eigen land… en de bron van het kwaad zelf.
In Oorsprong heb ik al iets gedeeld over het ontstaan van de wereld – Eravòr – en over de herkomst van het kwaad. De loutering van Midwinter is een verhaal dat thematisch onder ‘hoge fantasy’ wordt gecategoriseerd, wat betekent dat onder andere een duidelijk confrontatie tussen goed en kwaad bij de stijl hoort. In dit boek gebeurt dit op meerdere lagen en tussen meerdere personen. Enerzijds in het klein, maar anderzijds op een schaal die groter is dan de personages zich ooit hadden kunnen voorstellen.
Dat, en ik heb een manier gevonden om, voor de oplettende lezers, in een ander sleutelmoment een subtiel verband te verbergen dat vooruitwijst naar gebeurtenissen die zich honderden jaren later afspelen. Die werden eerder al beschreven in Renascarrh.
Interessant gegeven: zowel Renascarrh als De loutering van Midwinter hebben een aanwijsbare hoofdpersoon, maar in beide gevallen kun je het verhaal ook lezen alsof het over iemand anders gaat. Het is maar naar welke laag je kijkt.
Geef een reactie